فرآیند IFAS به منظور افزایش غلظت بیومس در تاسیسات تصفیه فاضلاب برای رسیدن به استانداردهای سخت‌گیرانه‌تر پساب و یا به منظور افزایش ظرفیت تصفیه‌خانه بدون اضافه کردن حجم مخازن تصفیه‌خانه موجود گسترش یافته است. در صورتی‌که اگر از این فرآیند استفاده نگردد ناگزیر هستیم احجام مخازن موجود تصفیه‌خانه را افزایش دهیم تا بتوانیم ظرفیت هیدرولیکی یا آلی تصفیه‌خانه را افزایش دهیم. برای دسترسی به جمعیت باکتریایی مورد نیاز در حالی‌که در فرآیند لجن فعال با محدودیت بارگذاری جامدات در حوض ته‌نشینی مواجه هستیم و غلظت MLSS از حد معین فراتر نمی‌رود، ولی فرآیند IFAS اجازه حضور مقدار زیادی از جمعیت باکتریایی را به صورت چسبیده به سطح مدیا می‌دهد که خود نیاز به وجود لجن با غلظت بالا به صورت شناور در حوض هوادهی را کاهش می‌دهد. به عبارت دیگر فرآیند IFAS مزیت‌های رشد چسبیده را با فرآیند لجن فعال با رشد معلق تلفیق می‌نماید. لجن فعال دارای انعطاف فرآیندی زیادی است و راندمان تصفیه بهتری دارد. در عین حال فرآیندهای رشد چسبیده در مقابل شوک‌های هیدرولیکی (افزایش جریان) و بار آلی بسیار پایدار و مقاوم هستند. بدین صورت ترکیب این‌دو فرآیند یعنی گذاشتن مدیای رشد چسبیده در حوض هوادهی لجن فعال، مزیت‌های این دو سیستم را ترکیب خواهد کرد.
با توجه به مزیت‌های اشاره شده فرآیند IFAS از 60 سال پیش وارد صنعت تصفیه آب و فاضلاب شده است ولی از سال 1980 به دلیل سخت‌گیرانه‌تر شدن استاندارد پساب تصفیه شده، هزینه بالای افزایش حجم مخازن تصفیه و نیاز روزافزون به بهینه‌سازی و افزایش ظرفیت تصفیه‌خانه‌های موجود، این فرآیند بسیار مورد استقبال قرار گرفته است؛ به طوری‌که این فرآیند امروزه به منظور حذف مواد مغذی (فسفر وازت) در تصفیه‌خانه‌ها نیز کاربرد فراوان دارد.
فرآیند IFAS در تصفیه‌خانه‌های فاضلاب شهری و صنعتی جدید و همچنین جهت بهینه‌سازی تصفیه‌خانه‌های موجود کاربرد دارد. در طراحی تصفیه‌خانه‌های جدید می‌توان حجم لازم جهت مخازن تصفیه را با این فرآیند کاهش داد و در تصفیه‌خانه‌های احداث شده و قدیمی جهت افزایش ظرفیت و کارآیی تصفیه‌خانه مورد استفاده قرار می‌گیرد ولی باید توجه کرد که سایر تاسیسات و تجهیزات از جمله سیستم هوادهی موجود نیز جوابگوی افزایش ظرفیت و بارگذاری تصفیه‌خانه باشد و باید شرایط موجود تصفیه‌خانه بررسی گردد تا نوع مدیا از نظر ثابت و معلق بودن تعیین گردد.
از مزیت‌های این فرآیند:
افزودن غلظت لجن ، حوض هوادهی (MLSS) بدون افزایش بارگذاری جامدات در حوض ته‌نشینی ، افزایش نیتریفیکاسیون ، مقاومت بالا در برابر شوک‌های آلی و هیدرولیکی ، افزایش پایداری فرآیند تصفیه ، بهبود شاخص حجمی لجن (SVI) ، کاهش تولید لجن مازاد به دلیل افزایش نرخ خودخوری.