نیترات به عنوان یکی از شاخص های شیمیایی آلودگی آب ، مطرح است که با استفاده از روش های فیزیکی – شیمیایی و بیولوژیکی می توان انرا حذف نمود . در این تحقیق عملکرد دو سیستم تبادل یونی و اسمز معکوس در حذف نیترات بررسی می گردد . دستگاه اسمزمعکوس مورد استفاده ، از یک غشای نیمه تراوای TFC به ظرفیت 300 لیتر در روز به همراه مخزن تحت فشار و مجهز به فیلترهای 1 و 5 میکرونی تشکیل شده است . نیترات با غلظت های 25 ، 50 ، 100 ، 200 میلی گرم بر لیتر در TDS ثابت وارد دستگاه می شود .
جنس ستون تبادل یونی ، از پلکسی گلاس شفاف و حجم بستر ستون حاوی رزین BV/hr 15 بود . در این مرحله ، نیترات با نتایج بررسی های انجام شده که به مدت هشت ماه به طول انجامید به قرار زیر است :
- افزایش غلظت نیترات ورودی سبب پایین آمدن راندمان سیستم های مورد مطالعه می شود .به طوری که ، راندمان حذف از 93.5 درصد به 82.5 درصد در سیستم اسمزمعکوس و از 99.7 درصد به 95 درصد در سیستم تبادل یونی کاهش می یابد .
- افزایش TDS بر کارایی سیستم ها اثر منفی دارد به طوری که راندمان حذف نیترات از 99.8 درصد به 83 درصد در غلظت مشخص ورودی 25 میلی گرم در لیتر در سیتم تبادل یونی کاهش می یابد .
- افزایش غلظت سایر آنیون ها از جمله سولفات در محلول ورودی سبب کاهش راندمان سیستم تبادل یونی در حذف نیترات می شود .
- نوع احیا کننده بر عملکرد سیستم تبادل یونی تاثیر گذار است و بهترین راندمان در TDS 400 میلیگرم بر لیتر به میزان 99.8 مربوط به احیا کننده هیدروکسید سدیم است .
- بالاترین راندمان حذف در هر دو سیستم مربوط به غلظت 25 میلی گرم بر لیتر و TDS 400 میلیگرم بر لیتر است ، که در سیستم تبادل یونی به مقدار 99.8 و در سیستم اسمزمعکوس به مقدار 93.5 درصد است.