اندازه گیری باقیمانده سموم دفع آفات نباتی یک جنبه حیاتی برای تضمین ایمنی مواد غذایی و حفاظت از محیط زیست است. آفت کش‌ها معمولاً در کشاورزی برای کنترل آفات و افزایش عملکرد محصول استفاده می‌شوند، اما بقایای آنها می‌تواند در بافت‌های گیاهی باقی بماند و خطرات بالقوه‌‌ای برای سلامت انسان و اکوسیستم ایجاد کند. تشخیص دقیق و تعیین کمیت این باقیمانده‌ها برای رعایت محدودیت‌های نظارتی تعیین شده توسط سازمان‌های قانون گذار ضروری است. در این بررسی از وسایت «رسوب آب» در مورد اهمیت و نحوه اندازه گیری باقیمانده سموم دفع آفات نباتی صحبت می‌کنیم.
اهمیت اندازه گیری باقیمانده سموم دفع آفات نباتی
اندازه گیری بقایای آفت کش‌ها در گیاهان برای اطمینان از ایمنی غذا، حفاظت از سلامت عمومی و حفظ تعادل اکولوژیکی بسیار مهم است. باقی مانده بیش از حد آفت کش‌ها می‌تواند خطرات سلامتی قابل توجهی را برای مصرف کنندگان ایجاد کند، از جمله سمیت بالقوه، اختلالات هورمونی و اثرات طولانی مدت مانند سرطان. نظارت منظم به اجرای انطباق با حداکثر حد باقیمانده (MRLs) تعیین شده توسط نهادهای نظارتی کمک می‌کند و اطمینان حاصل می‌کند که محصولات کشاورزی استانداردهای ایمنی را رعایت می‌کنند. علاوه بر این، با ترویج استفاده مسئولانه از آفت کش‌ها و به حداقل رساندن آلودگی خاک، آب و ارگانیسم‌های غیر هدف از محیط زیست محافظت می‌کند. برای صادرکنندگان، اندازه گیری پسماند برای برآورده کردن استانداردهای تجارت بین المللی، اجتناب از رد بازار و ایجاد اعتماد مصرف کننده به محصولات کشاورزی حیاتی است.
روش‌های اندازه گیری باقیمانده سموم دفع آفات نباتی
روش‌های اندازه گیری باقیمانده سموم دفع آفات نباتی به شرح زیر هستند:
1. کروماتوگرافی گازی (GC)
کروماتوگرافی گازی (GC) روشی است که به طور گسترده برای شناسایی باقیمانده آفت کش‌ها در گیاهان استفاده می‌شود. این تکنیک ترکیبات شیمیایی را بر اساس فراریت آنها جدا می‌کند و آن را برای تجزیه و تحلیل آفت کش‌های فرار و نیمه فرار بسیار موثر می‌کند. GC اغلب با آشکارسازهایی مانند آشکارسازهای یونیزاسیون شعله (FID) یا طیف سنجی جرمی (MS) برای افزایش حساسیت و دقت جفت می‌شود. نمونه‌ها با استخراج، پاکسازی و تغلیظ قبل از تزریق به کروماتوگرافی آماده می‌شوند. GC داده‌های کمی دقیق را در مورد سطوح آفت کش ها، حتی در غلظت‌های کمی ارائه می‌دهد. با این حال، به پرسنل ماهر، تجهیزات پیشرفته نیاز دارد و ممکن است برای آفت کش‌های غیر فرار مناسب نباشد. قابلیت اطمینان و دقت آن را به انتخابی ارجح برای آژانس‌های نظارتی و آزمایشگاه‌ها تبدیل می‌کند که از رعایت حداکثر محدودیت‌های باقیمانده (MRL) اطمینان می‌دهند.
2. کروماتوگرافی مایع (LC)
کروماتوگرافی مایع (LC) روش پیشرفته دیگری است که برای اندازه گیری بقایای آفت کش‌ها در گیاهان بخصوص برای آفت کش‌های غیرفرار و ناپایدار حرارتی استفاده می‌شود. LC ترکیبات را بر اساس حلالیت آنها در حلال‌های مایع جدا می‌کند و اغلب با طیف سنجی جرمی (LC-MS) برای افزایش قابلیت تشخیص همراه می‌شود. این فرآیند شامل آماده سازی نمونه از طریق استخراج، خالص سازی و تغلیظ با حلال است. LC بسیار حساس است و امکان شناسایی چندین بقایای آفت کش را به طور همزمان فراهم می‌کند. این به ویژه برای تشخیص آفت کش‌های مدرن، مانند نئونیکوتینوئیدها و سولفونیل اوره ها، که قابل استفاده برای کروماتوگرافی گازی نیستند، مفید است. در حالی که LC همه کاره و دقیق است، به تجهیزات پیچیده و تخصص فنی نیاز دارد، که آن را به یک ابزار کلیدی در تحقیقات و آزمایشات نظارتی معمول تبدیل می‌کند.
3. سنجش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISA)
روش ایمونوسوربنت پیوندی با آنزیم (ELISA) یک روش مقرون به صرفه و سریع برای شناسایی بقایای آفت کش‌های خاص در گیاهان است. این تکنیک بر تعامل بین آنتی بادی‌ها و آنتی ژن‌ها برای شناسایی حضور آفت کش‌ها متکی است. این به ویژه برای غربالگری تعداد زیادی نمونه برای انواع آفت کش‌های خاص مناسب است. کیت‌های ELISA کاربرپسند هستند، به حداقل تخصص فنی نیاز دارند و نتایج را در عرض چند ساعت ارائه می‌دهند. در حالی که دقت کمتری نسبت به روش‌های کروماتوگرافی دارد، اما یک انتخاب عملی برای آزمایش‌های اولیه یا آنالیز مبتنی بر میدان است. با این حال، ELISA محدود به شناسایی آفت کش‌های شناخته شده است که آنتی بادی‌های خاصی برای آنها موجود است، و آن را برای پروفایل‌های کامل باقی مانده مناسب نمی سازد.
4. کروماتوگرافی لایه نازک با کارایی بالا (HPTLC)
کروماتوگرافی لایه نازک با کارایی بالا (HPTLC) یک روش ساده و کارآمد برای اندازه گیری باقیمانده آفت کش‌ها در گیاهان است. این شامل جداسازی ترکیبات آفت کش بر روی یک لایه نازک از مواد جاذب مانند سیلیکاژل، تحت شرایط کنترل شده است. سپس باقیمانده‌های جدا شده با استفاده از نور UV یا معرف‌های شیمیایی قابل مشاهده هستند. HPTLC مقرون به صرفه است، به حداقل آماده سازی نمونه نیاز دارد و برای تجزیه و تحلیل معمولی نمونه‌های متعدد مناسب است. در حالی که در مقایسه با GC یا LC حساسیت کمتری دارد، پیشرفت در فناوری HPTLC دقت و دقت آن را بهبود بخشیده است. این به ویژه در تنظیمات با منابع محدود و برای تجزیه و تحلیل کیفی مفید است. با این حال، زمانی که حساسیت بالا و کمی سازی دقیق مورد نیاز است، کاربرد آن محدود می‌شود.
5. کروماتوگرافی سیال فوق بحرانی (SFC)
کروماتوگرافی سیال فوق بحرانی (SFC) یک روش نوظهور برای تجزیه و تحلیل باقی مانده آفت کش‌ها در گیاهان است. از سیالات فوق بحرانی، معمولاً دی اکسید کربن، به عنوان فاز متحرک برای جداسازی ترکیبات بر اساس حلالیت و قطبیت آنها استفاده می‌کند. SFC چندین مزیت از جمله زمان تجزیه و تحلیل سریع تر، کاهش مصرف حلال و سازگاری با آفت کش‌های فرار و غیرفرار را ارائه می‌دهد. این تکنیک به ویژه برای آفت کش‌های حساس به حرارت مناسب است که ممکن است در روش‌های دیگر مانند GC تخریب شوند. SFC را می‌توان با آشکارسازهایی مانند طیف سنجی جرمی (SFC-MS) برای حساسیت و ویژگی بیشتر جفت کرد. علیرغم پتانسیل آن، SFC به تجهیزات و تخصص تخصصی نیاز دارد و پذیرش گسترده آن را محدود می‌کند. این یک انتخاب عالی برای آزمایشگاه‌هایی است که هدف آن تجزیه و تحلیل آفت کش‌های سازگار با محیط زیست و کارآمد است.
6. طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR)
طیف سنجی فروسرخ تبدیل فوریه (FTIR) یک روش غیر مخرب است که برای شناسایی بقایای آفت کش‌ها در گیاهان با تشخیص ارتعاشات مولکولی منحصربه فرد آنها استفاده می‌شود. این تکنیک سریع، ساده است و به حداقل آماده سازی نمونه نیاز دارد. FTIR با عبور نور مادون قرمز از نمونه و اندازه گیری طیف جذب کار می‌کند، که یک «اثرانگشت» شیمیایی از بقایای آفت کش‌ها ارائه می‌کند. به ویژه برای شناسایی گروه‌های عاملی در مولکول‌های آفت کش موثر است. در حالی که FTIR نسبت به روش‌های کروماتوگرافی حساسیت کمتری دارد، برای غربالگری اولیه و تجزیه و تحلیل کیفی مفید است. پیشرفت‌های اخیر در فناوری FTIR کاربرد آن را برای تجزیه و تحلیل آفت کش‌ها بهبود بخشیده است. با این حال، ممکن است به طور موثر باقیمانده‌های کم غلظت را تشخیص ندهد یا بین ترکیبات آفت کش نزدیک به هم تمایز قائل نشود.
7. طیف سنجی جرمی (MS)
طیف سنجی جرمی (MS) یک روش تحلیلی قدرتمند است که برای تشخیص و تعیین کمیت باقیمانده آفت کش‌ها در گیاهان با دقت استثنایی استفاده می‌شود. MS نسبت جرم به بار مولکول‌های آفت کش یونیزه شده را اندازه گیری می‌کند و اطلاعات دقیقی در مورد ساختار و غلظت آنها ارائه می‌دهد. این تکنیک اغلب در ترکیب با روش‌های کروماتوگرافی مانند GC یا LC (GC-MS یا LC-MS) برای افزایش دقت و تطبیق پذیری استفاده می‌شود. ام اس قادر به شناسایی سطوح کمیاب آفت کش‌ها و تمایز بین ترکیبات ساختاری مشابه است. در حالی که MS بسیار دقیق و قابل اعتماد است، به تجهیزات پیشرفته، اپراتورهای ماهر و سرمایه گذاری مالی قابل توجهی نیاز دارد. معمولاً در آزمایشات نظارتی، تحقیقات و آزمایشگاه‌های کنترل کیفیت برای تجزیه و تحلیل جامع باقی مانده آفت کش‌ها استفاده می‌شود.
اندازه گیری باقیمانده سموم دفع آفات نباتی در آزمایشگاه‌های رسوب آب
ما پیشرفته‌ترین تجهیزات و کارآزموده‌ترین پرسنل را در آزمایشگاه مواد آلی خاک داریم. برای کسب اطلاعات بیشتر برای انجام تست‌های مربوط به اندازه گیری باقیمانده سموم دفع آفات نباتی با تیم مشاوران ما از طریق شماره ۷۷۶۴۶۱۰۲-۰۲۱ تماس بگیرید.