تعیین حد مجاز سختی آب آشامیدنی یک جنبه حیاتی برای تضمین سلامت عمومی و پایداری محیطی است. سختی آب که عمدتاً توسط نمکهای کلسیم و منیزیم محلول ایجاد میشود، به طور مستقیم بر مناسب بودن آن برای مصرف و استفاده روزانه تأثیر میگذارد. سختی بیش از حد میتواند منجر به اثرات نامطلوب سلامتی، تشکیل رسوب در لوله ها، کاهش راندمان آبگرمکنها و کاهش عملکرد صابونها و مواد شوینده شود. برعکس، آبی که خیلی نرم است ممکن است فاقد مواد معدنی ضروری برای سلامتی باشد. ایجاد حد مجاز برای سختی آب به تعادل این عوامل، تضمین آب آشامیدنی سالم، حفاظت از زیرساختها و ارتقای مدیریت بهینه منابع کمک میکند. در این بررسی از وبسایت «رسوب آب» در مورد حد مجاز سختی آب آشامیدنی صحبت می نیم.
حد مجاز سختی آب آشامیدنی چیست؟
حد مجاز سختی آب آشامیدنی دستورالعملی است که غلظت قابل قبول نمکهای کلسیم و منیزیم محلول در آب را مشخص میکند. بسیاری از کشورها از استانداردهای تعیین شده توسط مقامات محلی پیروی میکنند. به عنوان مثال، آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) و اداره استانداردهای هند (BIS) حد 200 تا 300 میلی گرم در لیتر را برای آب آشامیدنی توصیه میکنند. همچنین، طبق استاندارد شماره 1053 موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران (ویرایش پنج مورخه ۱۳۸۸/۱۲/۱۱)، میزان حد مجاز سختی در آب آشامیدنی حدود ۲۰۰ میلی گرم در لیتر بر حسب کربنات کلسیم و حداکثر مجاز 500 میلی گرم در لیتر بر حسب کربنات کلسیم است. میزان سختی آب آشامیدنی تهران طبق جدول زیر است:
| منطقه شهداری تهران | مقدار سختی (میلی گرم در لیتر بر حسب کربنات کلسیم) |
| غرب تهران | ۳۵۰ |
| مرکز تهران | ۳۳۰ تا ۴۲۰ |
| دریاچه چیتگر | ۴۰۰ تا ۵۵۰ |
| جنوب تهران | ۳۵۰ تا ۵۳۰ |
| شمال تهران | ۲۳۰ تا ۳۴۰ |
| شرق تهران | ۱۵۰ تا ۳۲۰ |
حد قابل قبول همچنین به اهداف خاص کیفیت آب محلی و نوع تصفیه آب مورد استفاده بستگی دارد. در حالی که سختی بالا میتواند بر طعم آب تأثیر بگذارد و به رسوب گیری کمک کند، سختی بسیار کم میتواند منجر به خوردگی لولهها و طعم نامتعادل شود. بنابراین، تعیین یک سطح سختی ایده آل شامل متعادل کردن این عوامل است تا اطمینان حاصل شود که آب هم برای آشامیدن بی خطر است و هم برای خانه داری آسان است.
نحوه تعیین حد مجاز سختی آب آشامیدنی
حد مجاز سختی آب آشامیدنی بر اساس مطالعات علمی، ارزیابی اثرات بهداشتی و ویژگی های کیفیت آب منطقه ای تعیین می شود. دستورالعمل ها توسط سازمان هایی مانند WHO و آژانس های محیط زیست محلی ایجاد شده است. فرآیند تعیین شامل اندازهگیری غلظت یونهای کلسیم و منیزیم در نمونههای آب با استفاده از روشهایی مانند تیتراسیون یا تکنیکهای پیشرفته مانند طیفسنجی جذب اتمی است. سپس این غلظت ها به صورت میلی گرم در لیتر کربنات کلسیم (CaCO3) بیان می شود تا اندازه گیری استانداردی ارائه شود.
عوامل محیطی مانند ترکیب زمین شناسی، منبع آب (آبهای سطحی یا زیرزمینی) و سیستم های تصفیه موجود نیز در تعیین حد نقش دارند. مناطقی که به طور طبیعی آب سختی دارند ممکن است محدودیتهای کمی بالاتری را برای تطبیق با شرایط محلی تعیین کنند، در حالی که اطمینان میدهند که این سطوح بر سلامت یا زیرساختها تأثیر منفی نمیگذارند. نظارت مستمر و رعایت این محدودیت ها به حفظ کیفیت آب آشامیدنی سالم و قابل قبول کمک می کند.
میزان حد مجاز سختی آب آشامیدنی
محدودیت سختی برای آب آشامیدنی برای حفظ تعادل بین سلامت، قابلیت استفاده و ایمنی زیرساخت مهم است. آب سخت دارای مواد معدنی ضروری مانند کلسیم و منیزیم است که در مقادیر متوسط برای سلامتی مفید هستند. با این حال، سختی بیش از حد، بیش از 200 تا 300 میلی گرم در لیتر، میتواند منجر به مشکلاتی مانند طعم فلز، رسوب و استفاده ناکارآمد صابون شود که بر تمیز کردن و طول عمر دستگاه تأثیر میگذارد. آب نرم، از طرف دیگر، با سطوح سختی بسیار پایین، ممکن است فاقد این مواد معدنی مفید باشد و میتواند باعث خوردگی در لولههای فلزی شود.
مقامات از این حد به عنوان معیاری برای تنظیم فرآیندهای تصفیه آب، تضمین سلامت و راحتی عمومی استفاده میکنند. آزمایشهای منظم انطباق با این استانداردها را تضمین میکند و تامین کنندگان آب تشویق میشوند تا در صورتی که سختی از حد مجاز فراتر رفت، از روشهای تصفیه مانند تبادل یونی یا اسمز معکوس استفاده کنند. این درمانها به رفع نیازهای کیفی آب از نظر زیبایی و عملکرد کمک میکند.
میزان سختی آب دستگاه تصفیه
دستگاههای تصفیه آب برای مدیریت سطح سختی آب آشامیدنی با کاهش غلظت یون کلسیم و منیزیم طراحی شده اند. نوع تصفیه کننده اثربخشی آن را در مدیریت سطوح مختلف سختی تعیین میکند. سیستمهای اسمز معکوس (RO) در تصفیه آب سخت، حتی در سطوح بالای 300 در لیتر بر حسب کربنات کلسیم، با فشار دادن آب از طریق غشای نیمه تراوا که این یونها را فیلتر میکند، بسیار مؤثر هستند. سیستم تبادل یونی، یکی دیگر از راه حلهای رایج، جایگزین یونهای سختی زا با یونهای سدیم یا پتاسیم میشود و آب را نرم میکند.
مصرف کنندگان باید یک دستگاه تصفیه آب را بر اساس میزان سختی منبع آب خود انتخاب کنند. آزمایش سختی آب با کیتها یا خدمات حرفهای اولین قدم بسیار مهم است. برای آب با سختی ملایم، یک فیلتر کربن فعال ساده ممکن است کافی باشد، در حالی که آب بسیار سخت اغلب به سیستمهای پیشرفتهای مانند RO یا تبادل یونی نیاز دارد تا از کیفیت مطلوب آب برای استفاده روزانه مطمئن شوید.
اندازه گیری سختی آب در آزمایشگاه رسوب آب
قبل از اقدام برای از بین بردن سختی آب، ابتدا باید میزان سختی آب را اندازه گیری کنید. ما پیشرفتهترین تجهیزات و کارآزمودهترین پرسنل را در آزمایشگاه آب و پساب داریم. برای کسب اطلاعات بیشتر برای انجام تستها و آزمونهای پارامترهای کیفی آب با تیم مشاوران ما از طریق شماره ۷۷۶۴۶۱۰۲-۰۲۱ تماس بگیرید.