اندازه گیری مواد نگهدارنده سوربات و بنزوات در مواد غذایی معمولاً با استفاده از تکنیک‌های مختلف انجام می‌شود. سوربات پتاسیم و بنزوات سدیم باید در محصولات غذایی در حد مجاز استفاده شوند. پس اندازه گیری این مواد نگهدارنده برای حصول اطمینان از مطابقت با استانداردها در محصولات غذایی حیاتی است. اگر در صنایع غذایی فعالیت می‌کنید، مهم است برای کنترل کیفیت تولیدات خود باید برای اندازه گیری نگهدارنده سوربات و بنزوات مواد غذایی اقدام کنید. در این مقاله از وبسایت «رسوب آب» به اهمیت و نحوه اندازه گیری نگهدارنده سوربات و بنزوات مواد غذایی می‌پردازیم.
نگهدارنده سوربات و بنزوات چیست؟
سوربات و بنزوات معمولاً به عنوان نگهدارنده‌های مواد غذایی شناخته می‌شوند که با مهار رشد باکتری‌ها، مخمرها و کپک‌ها به افزایش ماندگاری محصولات مختلف کمک می‌کنند. سوربات معمولاً به شکل سوربات پتاسیم، در برابر طیف وسیعی از میکروارگانیسم‌ها مؤثر است و معمولاً در غذاهایی مانند پنیر، محصولات پخته شده و نوشیدنی‌ها استفاده می‌شود.
بنزوات که اغلب به عنوان بنزوات سدیم شناخته می‌شود، به طور گسترده در نوشابه‌ها، آب میوه‌ها و ترشیجات کاربرد دارد. در حالی که استفاده از سوربات و بنزوات در محدوده توصیه شده ایمن شناخته می‌شود، اما مصرف بیش از حد این نگهدارنده‌ها ممکن است باعث ایجاد عوارض جانبی مانند واکنش‌های آلرژیک یا ناراحتی‌های گوارشی شود.
اهمیت اندازه گیری نگهدارنده سوربات و بنزوات مواد غذایی
اندازه گیری سوربات و بنزوات در مواد غذایی برای اطمینان از ایمنی مصرف کننده و رعایت استانداردها بسیار مهم است. این نگهدارنده‌ها که معمولا برای مهار رشد باکتری‌ها و قارچ‌های مضر استفاده می‌شوند، به افزایش ماندگاری محصولات غذایی مختلف کمک می‌کنند. با این حال، سطح بیش از حد این نگهدارنده‌ها می‌تواند خطراتی برای سلامتی داشته باشند.
آژانس‌های نظارتی مانند FDA و EFSA حداکثر محدودیت‌های مجاز را برای این نگهدارنده‌ها برای محافظت از سلامت عمومی تعیین کرده‌اند. نظارت منظم به میزان این نگهدارنده‌ها در تولیدات غذایی به صنایع و کسب و کارها کمک می‌کنند تا به استانداردها پایبند باشند و از ایمن بودن محصولات غذایی و حفظ کیفیت و تازگی آنها مطمئن شوند.
روش‌های اندازه گیری نگهدارنده سوربات و بنزوات مواد غذایی
آزمون اندازه گیری بنزوات سدیم و پتاسیم سوربات طبق روش‌های مختلفی در آزمایشگاه مواد غذایی رسوب آب انجام می‌شود. در ادامه به این روش‌ها اشاره می‌کنیم:
1. کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC)
کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا یک روش پرکاربرد برای اندازه گیری مواد نگهدارنده سوربات و بنزوات در مواد غذایی است. این تکنیک شامل جداسازی مواد نگهدارنده از ماتریکس مواد غذایی با عبور نمونه از ستونی تحت فشار بالا است. سپس ترکیبات جدا شده با استفاده از یک آشکارساز UV که جذب نور توسط مواد نگهدارنده را در طول موج‌های خاص اندازه گیری می‌کند، شناسایی و جدا می‌شوند. کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا بسیار دقیق، حساس و قادر به تجزیه و تحلیل نمونه‌های پیچیده مواد غذایی است.
2. کروماتوگرافی گازی (GC)
کروماتوگرافی گازی روش تحلیلی دیگری است که برای اندازه گیری نگهدارنده سوربات و بنزوات مواد غذایی استفاده می‌شود. در این تکنیک ابتدا مواد نگهدارنده از نمونه غذا استخراج و سپس تبخیر می‌شوند. ترکیبات تبخیر شده توسط یک گاز بی‌اثر از طریق یک ستون حمل می‌شوند و در آنجا بر اساس فراریت آنها جدا خواهند شد. یک آشکارساز مانند آشکارساز یونیزاسیون شعله (FID)، مقدار هر ماده نگهدارنده را هنگام خروج از ستون اندازه گیری می‌کند. کروماتوگرافی گازی به ویژه برای ترکیبات فرار مفید است و حساسیت را ارائه می‌دهد، اما اغلب نیاز به مشتق سازی نگهدارنده‌ها قبل از تجزیه و تحلیل دارد.
3. اسپکتروفتومتری (Spectrophotometer)
اسپکتروفتومتری شامل اندازه گیری جذب نور توسط مواد نگهدارنده سوربات و بنزوات در طول موج‌های خاص است. در این روش ابتدا نمونه غذا برای استخراج مواد نگهدارنده تحت درمان قرار می‌گیرد و سپس یک معرف برای تولید کمپلکس رنگی به آن اضافه می‌شود. شدت رنگ که با استفاده از اسپکتروفتومتر اندازه گیری می‌شود، با غلظت مواد نگهدارنده مرتبط است. اگرچه اسپکتروفتومتری نسبت به روش‌های کروماتوگرافی پیچیده‌تر و مقرون به صرفه‌تر است، اما ممکن است حساسیت کمتری داشته باشد و اغلب برای اطمینان از دقت در صحت آزمایش به مراحل بیشتری نیاز دارد.
4. الکتروفورز مویرگی (CE)
الکتروفورز مویرگی (CE) تکنیکی است که مواد نگهدارنده سوربات و بنزوات را بر اساس بار و اندازه آنها در میدان الکتریکی جدا می‌کند. این دستگاه از یک لوله مویین پر از محلول الکترولیت بهره می‌برد و هنگامی که جریان الکتریکی اعمال می‌شود، مواد نگهدارنده بسته به نسبت بار به اندازه، با سرعت‌های متفاوتی از طریق مویرگ‌ها مهاجرت می‌کنند. یک آشکارساز UV معمولاً ترکیبات جدا شده را تشخیص می‌دهد. الکتروفورز مویرگی به دلیل وضوح بالا، مصرف کم نمونه و معرف و زمان تجزیه و تحلیل سریع شناخته می‌شود. به همین دلیل یک روش عالی برای اندازه گیری نگهدارنده سوربات و بنزوات مواد غذایی است.
5. سنجش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISA)
سنجش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم یا الایزا یک روش ایمونولوژیکی است که برای شناسایی و تعیین کمیت نگهدارنده‌های سوربات و بنزوات در مواد غذایی استفاده می‌شود. این تکنیک بر اتصال خاص آنتی بادی‌ها به مواد نگهدارنده متکی است. نمونه غذا به یک بشقاب با آنتی بادی‌ها اضافه می‌شود. در صورت وجود مواد نگهدارنده، این مواد به آنتی بادی‌ها متصل می‌شوند. سپس یک آنتی بادی ثانویه متصل به یک آنزیم به ترکیب اضافه می‌شود و با تغییر رنگ، مواد نگهدارنده مشخص می‌شوند. الایزا آزمایشی حساس است و امکان تشخیص سطوح پایین نگهدارنده‌ها را فراهم می‌کند، اما به آنتی بادی‌های خاصی نیاز دارد و می‌تواند زمان‌بر باشد.
آزمون اندازه گیری بنزوات سدیم و پتاسیم سوربات در آزمایشگاه رسوب آب
اندازه گیری نگهدارنده سوربات و بنزوات مواد غذایی برای کنترل کیفیت محصولات اهمیت زیادی دارد. انجام این آزمون ها باعث می‌شود تا صنایع تولید مواد غذایی بتوانند محصولاتی باکیفیت و مطابق با سلامت عمومی تولید کرده و روانه بازار کنند. اگر در صنایع مواد غذایی فعال هستید، آزمایشگاه‌های ما در رسوب آب به شما خدمات مربوط به اندازه گیری نگهدارنده‌ها را ارائه می‌دهند. ما بهترین پرسنل و مجهزترین آزمایشگاه‌ها را داریم و شما کمک می‌کنیم تا آزمون‌های اندازه گیری مورد نیاز خود را در نهایت کیفیت و صحت انجام دهید. برای کسب اطلاعات بیشتر با تیم مشاوران ما از طریق شماره ۷۷۶۴۶۱۰۲-۰۲۱ تماس بگیرید.